nlachertje'
NT *i
zegt Donker. 'Eind november is hij
overleden.' 'Becker zat altijd aan dit
tafeltje op dezelfde plek', vult Lar-
sen aan. 'Als iemand anders op die
plaats zat, keek hij hem gewoon
weg.'
Donker: 'Becker praatte altijd over
het Concertgebouw. Daar zat hij
ook altijd op dezelfde plaats. Eenen-
vijftigjaar lang.'
Larsen: 'Tot zijn dood is hij hier ko-
men eten. De laatste keer is hij tus-
sen mij en een serveerster naar bo-
ven gekomen. Hij zag er slecht uit.
Een paar dagen later was hij dood.'
Voor Larsen en Donker zijn er geen
vaste plaatsen aan tafel. Ze vinden
het wat leuk als er iemand bij hen
aanschuift. Dat gebeurt een enkele
keer. Een gepensioneerde of een
oude bekende onder de werkenden.
'Ik verwacht niet dat die jonge meis-
jes bij mij gaan zitten', zegt Larsen.
'Ik ben te oud voor hen.' Hij kijkt
naar disgenoot Donker en zegt la-
chend: 'Maar jij bent nog jong! Jij
bent nog maar 67. Tijdens jouw va-
kantie zat ik alleen. Komen er een
paar jonge meisjes langs. Ze keken
even naar mijn lege tafeltje en lie-
pen vervolgens resoluut door. Alsof
er een vloek op die stoelen rustte.'
Hij schiet onbedaarlijk in de lach.
'Ach, ik kijk wel eens in de spiegel
en dan denk ik: ik ben ook een hele
oude man.'
Verrassing
Larsen komt met de tram naar het
bedrijfsrestaurant. Doordat zijn ast-
ma hem steeds meer parten gaat
spelen, haalt hij het steeds moeilij-
ker. Donker komt door weer en
wind op de fiets. 'Ik heb een goed
regenpak', verduidelijkt hij. 'Alleen
als het ijzelt kom ik niet maar dat
was alleen met de laatste Elfsteden-
tocht het geval.' Inmiddels is zijn
fiets twee keer gestolen. Daarom
mag hij die nu in de fietsenstalling
van het hoofdkantoor zetten.
Het valt de twee gepensioneerden
moeilijk te zeggen wat ze nu het lek-
kerste gerecht vinden. 'De vis van
vrijdag', zegt Larsen na enig naden-
ken. 'Ik wilde het net zeggen', valt
Donker hem bij. 'Maar ja, alles is
lekker. Dat Indisch eten ook. Dat
kan die kok echt goed.' Larsen: 'Op
maandag lees ik altijd het menu
voor die week. Dat is een verrassing.
Larsen aan. 'Prachtige kamers, een
biljartzaal, een lounge, een prachti
ge eetzaal, een serre, een terras, een
televisiezaal, je kunt het zo gek niet
opnoemen of het is er. Alles even
mooi.'
Saaie zondag
Donker heeft geen moeite met het
weekend. Hij gaat naar de kerk,
speelt de kerkelijke liederen na op
het orgel en fietst wat. Larsen vindt
het weekend aanmerkelijk minder
leuk, ondanks zijn passie voor ge-
schiedenis en Rummicuppen met
de kleinkinderen. Vooral zondag
vindt hij een uitgesproken saaie dag.
'Ik ben na het weekend altijd blij
dat ik weer naar de bank kan om te
eten', zegt hij.
Donker: 'Het is ook een stimulans
om er uit te gaan.'
Larsen knikt: 'En je houdt nog wat
contacten. Ik zeg altijd: ik hoop dat
ik die afstand naar het bedrijfsres
taurant nog kan halen. Want 85 is
een hele leeftijd. Het einde komt in
zicht.'
Joh. V.
Maar ik vergeet het prompt. Ik laat
me gewoon elke dag verrassen. Ik
zou niet weten wat ik morgen eet.'
'Tjap tjoy', zegt Donker.
'Lekkerantwoordt Larsen. 'En je
hoeft hier niet bang te zijn voor sal
monella. Hier durf ik wel een kro-
ketje te nemen.'
'Uit de muur zou ik het niet moe-
ten', meent Donker.
Rijk voelen
De fusie volgen ze als ex-medewer-
kers ook. Met hun HBU, waar Lar
sen 39 jaar werkte op de Documen-
tenafdeling en de afdeling fiat en
Donker 29 jaar op de afdeling In-
casso, gebeurde een vergelijkbaar
iets. 'Wij waren blij dat we overge-
nomen werden', zegt Larsen uit de
grond van zijn hart. 'We zijn er op
vooruitgegaan', beaamt Donker.
'Die ABN was veel sociaal voelen-
der', zegt Larsen op een toon die
geen tegenspraak duldt. En passant
vraagt hij even of zijn aandelen
door de afwaardering van de nomi-
nale waarde nu ook minder waard
zijn. Het antwoord stelt hem gerust.
Wat denken zij als gepensioneerden
van de fusie met de AMRO Bank?
'Ik vind het prima', zegt Larsen met
een brede lach. 'Als Duin en Kruid-
berg maar blij ft bestaan. Dat is hele-
maal het einde. Daar ben ik al drie
keer geweest. Daar voel je je rijk!'
Donker: 'En goedkoop. Drieender-
tig gulden per dag voor volledig
pension. Kopje koffie vijftig cent!'
Ze schieten in de lach. 'Daar moet u
eens gaan kijken meneer', raadt
25
