Zakkendragen, van
weddenschap tot kampioenschap
frtnessAMj
u centrun
f 04405
I 12?9
In het idyllisch gelegen Zuid-
limburgse plaatsje Eys von-
den vorig jaar hartje zomer
de Nederlandse kampioen-
schappen zakkendragen
plaats. Onder de 70 deelne-
mers bevond zich ook een
collega van kantoor Heerlen,
Marjan Stassen-Andriese
(29), die sinds februari
1980 op de afdeling Boek-
houding werkt.
Wat is "zakkendragen"
vroegen wij haar en hoe kom
je ertoe deze "tak van sport"
te gaan beoefenen?
zwaar parcours, vooral de laat-
ste meters naar boven. Sommi-
gen haalden zelfs de eindstreep
niet. Vlak achter je rende geluk-
kig een EHBO'er mee die in ge-
val van nood op tijd kon ingrij-
pen. Ook liep er een begeleider
mee die je je tussentijden door-
gaf.
"Het was voor mij de eerste
keer dat ik meedeed en het was
dan ook een hele verrassing dat
ik meteen eerste werd en daar-
mee ook Nederlands kampioene
en recordhoudster! Het vorige
damesrecord stond op
8.34'40". Daarvan heb ik nu
8.23' van gemaakt.
"Terug op kantoor wachtte me
nog een verrassing. M'n colle-
ga's hadden m'n bureau vrolijk
versierd met "Hulde aan de
kampioene". Van de afdeling
kreeg ik een bos bloemen en
van het hele kantoor een bloem-
stuk.
"Ik ben reuze benieuwd of mijn
record ooit verbeterd zal wor-
den, maar dat zien we de ko-
mende zomer wel weer. Op 9
juli mag iedereen in Eys komen
kijken of dat zal lukken."
"De kampioenschappen zakken
dragen zijn drie jaar geleden
voor het eerst gehouden tijdens
de traditionele Hoffeesten in
Eys," vertelt Marjan. "In 1986
trok dat spektakel 6.000 toe-
schouwers en het jaar daarop
10.000.
"Voor het zakkendragen moet je
eigenlijk veel verder teruggaan
in de geschiedenis. In 1954 gin-
gen drie boeren een wedden
schap met elkaar aan: wie kan
het snelst een zak tarwe van
100 kg dragen over een afstand
van zo'n 700 meter die op stij-
gend terrein tussen twee boer-
derijen ligt? In 1955 en 1956
gingen andere boeren hun wed
denschap aan op een ander par
cours. Daarna was het voorlo-
pig afgelopen met het zakken
dragen.
Dertig jaar later werd deze
"weddenschap" nieuw leven in-
geblazen en is nu uitgegroeid tot
een jaarlijks terugkerend zomer-
evenement.
"Toen ik twee jaar geleden met
fitnesstraining begon, hoorde ik
voor het eerst over zakkendra
gen. Er werd gevraagd wie er
namens het fitnesscentrum met
28
een gedeelte een stijgingsper-
centage had van 20%.
"De heren trainden voor dezelf-
de afstand maar in verschillende
gewichtsklassen: 50, 75 en
100 kg. Ten slotte zou er ook
een estafetteloop voor heren
zijn: vier maal 250 meter met
50 kg zand op de rug.
"Om goed voor de dag te kun-
nen komen liep ik drie maanden
lang elke week twee keer die
afstand. 't Was telkens weer
een race tegen de klok. Met de
stopwatch controleerde ik of
mijn tijd al beter was geworden.
Naarmate de wedstrijddag na-
derde werd de training nog in-
tensiever. Ik ben toen ook drie
keer per week zo'n vijf km gaan
hardlopen om mijn conditie wat
op te vijzelen."
De grote dag
"De dag van de kampioenschap
pen, 10 juli, was het stralend
weer. Er waren wel 15.000
toeschouwers naar Eys geko-
men om ons aan te moedigen.
Met rugnummer 25 had ik mijn
starttijd om 15.35 uur. Om de
twee minuten vertrok een deel-
neemster. 't Was best een
de kampioenschappen wilde
meedoen. Ook ik werd aange-
moedigd het eens te proberen.
Al gauw was ik aan het trainen
met een zak zand van 25 kg op
mijn rug over een afstand van 1
km en op een terrein waarvan
25 kg zand (FotoPersBuroWiddershoven)
MARJAN
Rugnummer 25: 8.23'
