Wat vindt u? trum voor de vestigingen in de omgeving. Hij verzocht hierop burgemeester H. Flik het kantoor officieel te openen. Deze bena- drukte dat Nieuwegein mede door de vesti- ging van de ABN steeds meer stad en min der dorp wordt. "Flet is al 40 jaar geleden," zei hij, "dat ik voor het eerst met uw bank in aanraking kwam. De employes stonden nog met zwarte mouwen over hun jasjes achter lessenaars. In 1982 kreeg Nieuwegein er 5.300 inwo- ners bij en ook dit jaar verwachten we een gestadige groei. Als buren - uw kantoor ligt tenslotte naast het mijne - vertrouw ik op een goede samenwerking." De heer H.J. Dreeuws, directeur van de nieuwe vestiging, wees op de bijzondere ex- positie: 2000 jaar oud Nieuwegein. Histori- cus drs M. A. A. Lockefeer, voorzitter van de afdeling Archeologie van de Historische Kring Nieuwegein, richtte deze expositie van bodemvondsten uit dit gebied in. Ook schreef hij hierover het boekje, dat door de bank aan de genodigden werd aangeboden en waaruit tevens de wijsheid waarmee dit artikel begint werd geput. Ter gelegenheid van de opening overhan- digde de heer Dreeuws aan de burgemeester een bijdrage voor het carillonfonds. De ge- meente heeft namelijk het plan om achter ons nieuwe kantoor een muzisch centrum te bouwen, gemarkeerd door een klokketo- ren. Voor het carillon, dat hierin zal komen te hangen is al een aanzienlijk bedrag bijeen gebracht in het fonds. Het kantoor zelf wordt nu gemarkeerd door een elektrische windvaan. De heer Dingemans bood deze aan namens de betrokken bouwbedrijven en het architectenbureau. Ondanks het slechte weer werd het Open huis druk bezocht. In geanimeerde stem ming bekeken de vele aanwezigen het nieu we kantoor en de interessante expositie. de Br. J a. hoe kwam het eigenlijk? Een van de collega's kreeg van z 'n oom een klein ra- diootje cadeau. Zo eentje. die je met een oorknopje kunt luisteren of als dat knopje uit de radio wordt getrokken via de luid- spreker. Direct werd het een keertje meegenomen naar de bank, ledereen be- wonderde het en rnoest er naar luisteren. Onze chef de bureau vond het maar niks als het aanstonddat zou maar overlast geven voor de clienten. VanaJ'acht uur tot de kas open ging, en dan alleen via het oormicrofoontje mocht er naar worden geluisterd. En natuurlijk na vier uur tot het einde van de werktijd. Aanvankelijk ging dat goed, tot op een keer de chef een paar snipperdagen had en iedereen mee wilde luisteren. Snoertje eruit getrokken en klaar was Kees. Nu was er net die dag een soort top-tien op de radio en ook nadat de kas open ging bleef hij aan. De clienten bleken het wel gezel- lig te vinden en wij ook, dus: dolle prel. Toen na twee dagen de chef ierug kwam vertelden we hem. dat de meeste klanten het wel leuk vonden en nadat een van de relaties zelf vertelde dat hij het wel gezel- lig vond, mocht het aanblijven; niet te hard, niet de hele dag, maar wij vonden het allang goed. Ons gezellige kantoor werd er nog gezelliger van. Toen echter de batterijen op waren beslo- ten we een wat mooier toestel te kopen: het was immers voor de klantenbinding! En tenslotte weet iedereen, dat ook koeien meer melk geven bij muziek. Het zou de klandizie zeker ten goede komen. Na korte tijd bleef de radio de hele dag aan staan. Dat had wel tot gevolg. dat de kashal steeds voller werd met vooral jeugd. Maar ook de omzet nam toe en iedereen was tevreden: het werkte. Een van de jongeliti die regelmatig in de hal aanwezig was, vroeg op een goed moment of hij afen toe eens "life" muziek in de hal mocht maken. Hij was lid van een bandje, het was een goede oefening, ze de- den het gratis en wellicht was het een leu- ke stunt voor de bank. Nou, daarover is wat gediscussieerd. A vonden lang, de hele dag en we kwamen er niet uit. Wat te doen? Toen de winkeliersvereniging van de buurt waar onze bank staat een feest- week organiseerde, kregen we het er door. Op alle avonden van de feestweek mocht er worden gespeeld. Het was me een feest- week. Grandioos. En zoals u zult begrijpen bleef het niet bij die ene week. Het werd een tweede en een derde. Langzamerhand breidde het zich uit tot overdag. Eerst natuurlijk een uurtje, toen een hele middag en uiteinde- lijk de hele dag. De directie van het A-kantoor waaronder we vallen vond het maar zo zo, maar de klandizie nam toe en waarom een kip slachten, die op zijn minst vergulde eieren legt? De band mocht blijven. Toen het pantomime-thea ter erbij kwam, heeft de leiding wel even moeten slikken. Het was ook een hele slap, maar wie A zegt moet ook B zeggen. het was tenslotte een succes gebleken en de hal is groot genoeg, dus waarom niet. Alleen de ruimte die overbleef voor kas- transacties werd wat benauwd. Maar niet getreurd, de bureaus werden verschoven, de lelefoons verplaatsl, de SON-terminals wat ingeschikt en voila. het bleek te gaan. Toen het cafe op de hoek een kleine ruim te verzocht om tijdens de voorstellingen en de muziek een verfrissing te schenken. vond iedereen dat dat erbij hoorde. 't Was eigenlijk maar een kleine slap en snel voor elkaar. Toen uiteindelijk alle tapijten waren verkocht, die waren overgebleven van een slecht betalende kredietrelatie en bleek, dat niet alleen de kredieten waren terugverdiend. maar ook een kleine winst was overgebleven, hebben we er een per- manente markt van gemaakt. Dol is het nu. De voorstellingen hebben vaste aan- vangstijden, de drankjes worden voor een redelijke prijs aangeboden en de band is enthousiast. De marktkraampjes doen prima zaken en de stemming is nog nooit zo goed geweest als nu. De kas loopt als een trein; klanten nemen geld op, kopen iets bij een kraampje en de kraampjes- houder stort het geld vervolgens weer in de kas: prima systeem. Wat we alleen niet begrijpen, is dat de districtsdirectie, die onverwacht kwam kijken, bezwaar maakt. Zij willen de oude situatie weer terug. Maar, wat vindt u? B. Anker 12

Personeelsbladen ABN AMRO Art & Heritage

Algemene Bank Nederland - Ankertros | 1983 | | pagina 12