Wat vindt u?
trum voor de vestigingen in de omgeving.
Hij verzocht hierop burgemeester H. Flik
het kantoor officieel te openen. Deze bena-
drukte dat Nieuwegein mede door de vesti-
ging van de ABN steeds meer stad en min
der dorp wordt. "Flet is al 40 jaar geleden,"
zei hij, "dat ik voor het eerst met uw bank
in aanraking kwam. De employes stonden
nog met zwarte mouwen over hun jasjes
achter lessenaars.
In 1982 kreeg Nieuwegein er 5.300 inwo-
ners bij en ook dit jaar verwachten we een
gestadige groei. Als buren - uw kantoor ligt
tenslotte naast het mijne - vertrouw ik op
een goede samenwerking."
De heer H.J. Dreeuws, directeur van de
nieuwe vestiging, wees op de bijzondere ex-
positie: 2000 jaar oud Nieuwegein. Histori-
cus drs M. A. A. Lockefeer, voorzitter van
de afdeling Archeologie van de Historische
Kring Nieuwegein, richtte deze expositie
van bodemvondsten uit dit gebied in. Ook
schreef hij hierover het boekje, dat door de
bank aan de genodigden werd aangeboden
en waaruit tevens de wijsheid waarmee dit
artikel begint werd geput.
Ter gelegenheid van de opening overhan-
digde de heer Dreeuws aan de burgemeester
een bijdrage voor het carillonfonds. De ge-
meente heeft namelijk het plan om achter
ons nieuwe kantoor een muzisch centrum
te bouwen, gemarkeerd door een klokketo-
ren. Voor het carillon, dat hierin zal komen
te hangen is al een aanzienlijk bedrag bijeen
gebracht in het fonds. Het kantoor zelf
wordt nu gemarkeerd door een elektrische
windvaan. De heer Dingemans bood deze
aan namens de betrokken bouwbedrijven
en het architectenbureau.
Ondanks het slechte weer werd het Open
huis druk bezocht. In geanimeerde stem
ming bekeken de vele aanwezigen het nieu
we kantoor en de interessante expositie.
de Br.
J a. hoe kwam het eigenlijk? Een van de
collega's kreeg van z 'n oom een klein ra-
diootje cadeau. Zo eentje. die je met een
oorknopje kunt luisteren of als dat knopje
uit de radio wordt getrokken via de luid-
spreker. Direct werd het een keertje
meegenomen naar de bank, ledereen be-
wonderde het en rnoest er naar luisteren.
Onze chef de bureau vond het maar niks
als het aanstonddat zou maar overlast
geven voor de clienten. VanaJ'acht uur tot
de kas open ging, en dan alleen via het
oormicrofoontje mocht er naar worden
geluisterd. En natuurlijk na vier uur tot
het einde van de werktijd.
Aanvankelijk ging dat goed, tot op een
keer de chef een paar snipperdagen had
en iedereen mee wilde luisteren. Snoertje
eruit getrokken en klaar was Kees. Nu
was er net die dag een soort top-tien op de
radio en ook nadat de kas open ging bleef
hij aan. De clienten bleken het wel gezel-
lig te vinden en wij ook, dus: dolle prel.
Toen na twee dagen de chef ierug kwam
vertelden we hem. dat de meeste klanten
het wel leuk vonden en nadat een van de
relaties zelf vertelde dat hij het wel gezel-
lig vond, mocht het aanblijven; niet te
hard, niet de hele dag, maar wij vonden
het allang goed. Ons gezellige kantoor
werd er nog gezelliger van.
Toen echter de batterijen op waren beslo-
ten we een wat mooier toestel te kopen:
het was immers voor de klantenbinding!
En tenslotte weet iedereen, dat ook koeien
meer melk geven bij muziek. Het zou de
klandizie zeker ten goede komen.
Na korte tijd bleef de radio de hele dag
aan staan. Dat had wel tot gevolg. dat de
kashal steeds voller werd met vooral
jeugd. Maar ook de omzet nam toe en
iedereen was tevreden: het werkte. Een
van de jongeliti die regelmatig in de hal
aanwezig was, vroeg op een goed moment
of hij afen toe eens "life" muziek in de
hal mocht maken. Hij was lid van een
bandje, het was een goede oefening, ze de-
den het gratis en wellicht was het een leu-
ke stunt voor de bank. Nou, daarover is
wat gediscussieerd. A vonden lang, de hele
dag en we kwamen er niet uit. Wat te
doen? Toen de winkeliersvereniging van
de buurt waar onze bank staat een feest-
week organiseerde, kregen we het er door.
Op alle avonden van de feestweek mocht
er worden gespeeld. Het was me een feest-
week. Grandioos.
En zoals u zult begrijpen bleef het niet
bij die ene week. Het werd een tweede en
een derde. Langzamerhand breidde het
zich uit tot overdag. Eerst natuurlijk een
uurtje, toen een hele middag en uiteinde-
lijk de hele dag. De directie van het
A-kantoor waaronder we vallen vond het
maar zo zo, maar de klandizie nam toe
en waarom een kip slachten, die op zijn
minst vergulde eieren legt? De band
mocht blijven. Toen het pantomime-thea
ter erbij kwam, heeft de leiding wel even
moeten slikken. Het was ook een hele
slap, maar wie A zegt moet ook B zeggen.
het was tenslotte een succes gebleken en
de hal is groot genoeg, dus waarom niet.
Alleen de ruimte die overbleef voor kas-
transacties werd wat benauwd. Maar niet
getreurd, de bureaus werden verschoven,
de lelefoons verplaatsl, de SON-terminals
wat ingeschikt en voila. het bleek te gaan.
Toen het cafe op de hoek een kleine ruim
te verzocht om tijdens de voorstellingen en
de muziek een verfrissing te schenken.
vond iedereen dat dat erbij hoorde. 't Was
eigenlijk maar een kleine slap en snel
voor elkaar. Toen uiteindelijk alle tapijten
waren verkocht, die waren overgebleven
van een slecht betalende kredietrelatie en
bleek, dat niet alleen de kredieten waren
terugverdiend. maar ook een kleine winst
was overgebleven, hebben we er een per-
manente markt van gemaakt. Dol is het
nu. De voorstellingen hebben vaste aan-
vangstijden, de drankjes worden voor een
redelijke prijs aangeboden en de band is
enthousiast. De marktkraampjes doen
prima zaken en de stemming is nog nooit
zo goed geweest als nu. De kas loopt als
een trein; klanten nemen geld op, kopen
iets bij een kraampje en de kraampjes-
houder stort het geld vervolgens weer in de
kas: prima systeem.
Wat we alleen niet begrijpen, is dat de
districtsdirectie, die onverwacht kwam
kijken, bezwaar maakt. Zij willen de oude
situatie weer terug.
Maar, wat vindt u?
B. Anker
12