'We gingen gewoon
op het embleem af
Koken op je kamer
Buiten de bank
Ank de Hoogd over Esperanto
mm-
Ank de Hoogd-Falter is
een van de collega's die al-
tijd overal plezier in heeft.
Ze is 58 jaar oud, maar ziet
er echt een stuk jonger uit.
Sinds 1964 werkt ze bij de
bank, thans op kantoor
Hofweg in Den Haag op de
afdeling particuliere rela-
ties. Ik heb veel met haar te
maken, omdat ze mij tus-
sen de middag vervangt als
fiatteur.
Het werd geen interview,
maar gewoon een gezellig
verhaal door haarzelf. Ank
de Hoogd en haar beleve-
nissen met haar hobby,
Esperanto.
"Over mijn belevenissen
met Esperanto zou ik wel
uren kunnen vertellen. Al-
leen het leren is al een be-
levenis, omdat je geregeld
woorden tegenkomt die je
al kent van de andere talen
die je op school leerde. Je
hoort vaak dat mensen
denken 'ach, dat Esperanto
wat heb je er aan en waar-
om zal ik het leren?' Zij
spreken tenslotte al Engels,
Duits en Frans. Maar wan-
neer er opeens twee jonge
Japanse meisjes aan de ba-
lie komen die geld willen
wisselen en ze spreken
geen Engels, dan kun je ze
niet helpen. Ze spraken
wel Esperanto, en natuur-
lijk Japans, dus ik kon ze
gelukkig wel helpen met
het omwisselen van geld en
het kopen van reisbiljetten.
En dat is bij de bank nog
een keer voorgekomen met
een Bulgaar en een Joego-
slaaf.
"Een van mijn leukste er-
varingen beleefde ik op va-
kantie in het zuiden van
Frankrijk. Ik bezocht een
heel oud plaatsje midden
in de bergen, Sospel. Er
waren weinig mensen te
zien. Op het dorpsplein
met alleen een kerk en een
klein restaurant, was een
auto geparkeerd met het
embleem van Esperanto op
de achterruit. Er zat nie-
mand in de wagen, maar
toen ik zag dat het raam op
een kiertje stond heb ik
vlug een ansichtkaart ge-
kocht en mijn naam er op
geschreven en het adres
waar ik logeerde. Een paar
dagen later kreeg ik een
brief. Hij nodigde mij voor
zondag uit.
"Ik ben er met mijn man
naar toe geweest en ik kan
je zeggen dat wij geweldig
enthousiast ontvangen zijn.
We gingen gelijk aan tafel
om te eten, we hebben pia
no gespeeld en gezongen, 't
was een geweldige dag. Wij
komen nu al negen jaar in
Frankrijk en ieder jaar
gaan we een dag bij die fa-
milie op bezoek."
Benno
Het gerecht van deze
maand. Chili con carne (let-
terlijk: gemalen pepers met
vlees), is afkomstig uit
Zuid-Amerika. Gringo's
(vreemdelingen) uit de Ver-
enigde Staten namen het
recept mee naar huis, waar
het al heel snel ingeburgerd
raakte. Volgens de overle-
vering maakte de beroemde
Calamity Jane het zelfs op
haar paard klaar, maar de
meeste cowboys lieten het
toch in de huifkar bereiden.
Hier volgt het recept voor
deze gemakkelijke maal-
tijd.
Je hebt ervoor nodig:
500 gram gekruid gehakt;
een literblik bruine bonen;
2 uien;
2 tenen knoflook;
2 rode en V2 groene papri
ka;
een groot blik tomatenpu-
ree;
chilipoeder;
paprikapoeder;
tabasco;
boter, zout en peper.
Zo maak je het klaar
Laat de boter in de pan
bruin worden en fruit hier-
in de uien. Doe de knof
look (uit de knijper of ge-
snipperd) in de pan en ver-
volgens de in stukjes gesne-
den paprika. Je kunt nu het
gehakt laten meebakken,
maar je moet het wel (in de
pan) met een vork losma-
ken tot het korrelig gewor-
den is.
Wacht tot het vlees bruin is
en doe er dan twee theele-
pels chilipoeder, een thee-
lepel paprikapoeder en een
paar druppels tabasco bij.
Deze hoeveelheden kun je
naar gelang de conditie van
je keel of gehemelte aan-
passen.
Nadat je de tomatenpuree
door het mengsel geroerd
hebt, doe je als laatste de
bruine bonen (met vocht)
in de pan. Roer alles nog
eens goed door, laat het
heet worden en schep het
op de borden. Met warm
stokbrood en een glas rode
wijn heb je een zeer smake-
lijke (en goedkope) maal-
j tijd.
Wim Kok
7v
Ankertros 27
